Toskania nad Dniestrem

Piaskowiec to fragmentaryczna skała osadowa, która jest jednorodnym lub warstwowym agregatem fragmentarycznych ziaren o wielkości od 0,0625 mm (według obcych kryteriów) do 2 mm (ziarna piasku), związanych pewną substancją mineralną (cementem).

Piaskowce powstają w wyniku pękania skał, transportu fragmentów przez wodę lub wiatr i osadzania z późniejszym cementowaniem. Stopień granulacji gruzu i stopień sortowania według wielkości ziaren wskazują na czas, przez jaki gruz był transportowany z pierwotnej lokalizacji. Zdecydowana większość odmian piaskowca jest zdominowana przez kwarc, najbardziej stabilny fizycznie i chemicznie minerał.

Gęstość piaskowca wynosi 2250-2670 kg/m³; porowatość 0,69-0,70%; absorpcja wody 0,63-6,0%. Najwyższe właściwości fizyczne i mechaniczne występują w piaskowcu z krzemionkowymi i węglanowymi środkami cementującymi, a najgorsze w glinie. Odporność ogniowa piaskowca jest również zróżnicowana, przy czym najwyższa (do 1700°C) jest charakterystyczna dla czystych piaskowców kwarcowych z cementem krzemionkowym.

PHYSICOCHEMICAL PROPERTIES

Volumetric weight:	2250-2670 kg / m³
Compressive strength:	up to 300 MPa
Porosity:	0.69-0.70%
Water absorption:	0.63-6.0%
Refractoriness:	up to 1700 °C